Dа алайкум aссалом. Шариатда уйланишнинг ҳукми кишининг жисмоний қуввати, оила мустаҳкамлигини таъминлай олишига қараб турлича бўлади. Жумладан, уйланишга, оилани боқишга имкони бор ва хотинга зулм қилмайдиган, эркаклик бурчини адо қила оладиган, уйланмаса, зинога қўл уриши аниқ бўлган, зинодан сақланишнинг бошқа йўлларини топа олмаган кишининг уйланиши фарз. Бундай кишилар уйланмай юрсалар қаттиқ гуноҳкор бўладилар. Демак, балоғатга етган, жинсий ҳаётга тайёр ва оиласини боқишга лаёқатли бўлган йигитнинг уйланиши лозим. Уни узрсиз кечиктириш жоиз эмас. 
     Агар сизнинг уйланишга рағбатингиз кучли ва моддий имконингиз бўлса, у ҳолда уйланиш истагини ота-онангизга ўзингиз эмас, ёши каттароқ кишилар ё бўлмаса амаки ва тоғаларингиз орқали билдиришингиз мумкин. Уларнинг гапи билан ота-онангиз фикрларини ўзгартириб, ҳолатингизни тўғри тушунишса, ажаб эмас.
    Бундай вазиятда икки тараф бир-бирига инсоф қилиши лозим. Аввало, ота-оналар зийракроқ бўлиб, фарзандлари оила қуришга тайёр бўлиши билан уларни уйлаб, кўнгилни хотиржам қилишлари яхши. Орзу-ҳавас, ортиқча матоҳларни деб фарзандни уйли-жойли қилишни ортга суриш тўғри эмас.
    Хуллас, бунда аввало, ният холис қилинади, ҳаром ишлардан тийилиш мақсадида уйланиш кўнгилга тугилади, Аллоҳга таваккул қилинади, ота-она ҳақига яхшилик сўраб дуо қилинади, орага ёши катта кишилар воситачи сифатида қўйилади. Агар бирон сабаб билан тўй ортга сурилса, у ҳолда шаҳватни сўндириш учун кўпроқ нафл рўза тутиш тавсия этилади. Тавфиқ Аллоҳдандир!