Ва алайкум ассалом. Дажжолнинг чиқиши қиёматнинг катта аломатларидан биридир. Дажжол, одамларни адаштиргани, ҳақни ботил билан йўқ қилишга урингани учун шундай номланган. Шу ўринда бир муҳим нарсани эслатиб ўтамиз: Имом Маҳдий ва дажжолнинг чиқиши, Исо алайҳиссаломнинг осмондан тушиши бирин-кетин содир бўлади.
      Дажжол асли яҳудий одам. У қиёматга жуда оз қолганида Мадинага нисбатан Машриқ тарафдан чиқади, тақводорликни, кейинчалик илоҳликни даъво қилади. Унга жуда кўп одамлар эргашади. Улар ичида яҳудийлар кўп бўлади.
      Дажжол Хуросондан (ҳозирги Эрон ҳудуди), Исфахоннинг Яҳудия деган жойидан чиқади. (Термизий, Ибн Можа ва Аҳмад ривояти). Дажжол Ироқ билан Шом ўртасидаги Хижоз ерига боради. У узоқ масофаларни тезлик билан босиб ўтишда, ерни тезда айланиб чиқишда ғайриоддий қудратга эга. Дажжол жуда тез суръатда ҳаракат қилади.
      Ҳадиси шарифларда дажжолнинг чиқишига ишора қилувчи белгилар айтилган. Жумладан, Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Катта уруш, Қустантиния (яъни, Константинопол шаҳрининг) фатҳ этилиши ва дажжолнинг чиқиши етти ойда (содир бўлади)” (Абу Довуд, Термизий ва Аҳмад ривояти. Ҳадис санади заиф).
     Яна Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Байтул мақдиснинг обод бўлиши Ясрибнинг хароб бўлишидир. Ясрибнинг хароб бўлиши урушнинг (келиб) чиқишидир. Урушнинг (келиб) чиқиши Қустантиниянинг фатҳ этилишидир. Қустантиниянинг фатҳ этилиши дажжолнинг чиқишидир” (Абу Довуд, Аҳмад ва Табароний ривоят қилган. Ривоят санади ҳасан). Яъни, саналган мана шу воқеалар кетма-кет содир бўлади. Қачон Константинопол шаҳри фатҳ этилса, ана ўшанда дажжол чиқади.
     Дажжонинг қадами барча шаҳар ва қишлоқларга етади. Лекин муққаддас шаҳарлар бўлган Макка ва Мадина бундан мустасно. Анас ибн Моликдан ривоят қилинган ҳадисда, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай деганлар: “Бирон бир шаҳар йўқки, дажжолнинг қадами етмаган бўлса, магар Макка ва Мадина бундан мустасно” (Бухорий ва Муслим ривояти).
    Бошқа ҳадисда шундай дейилган: “Дажжол Макка ва Мадинадан ташқари ҳамма шаҳарларга киради. Бу икки шаҳарнинг ҳар бир дара ва сўқмоқларида, фаришталар саф тортган ҳолда, қўриқлаб турадилар. Дажжол (шаҳар ташқарисидаги) тақир ерга тушганида, ер уч марта силкинади. Кофир ва мунофиқларнинг ҳаммаси дажжолнинг олдига чиқадилар” (Муслим ва Ибн Ҳиббон ривояти).
    Хулоса қиладиган бўлсак, дажжол ҳақида жуда кўп ҳадислар нақл қилинган. Уларда дажжолнинг сифатлари, қаердан чиқиши, унинг аломатлари ҳақида маълумотлар бор. Лекин, дажжол қачон чиқишини Аллоҳдан бошқа ҳеч ким билмайди! Айрим одамлар, “анави одам – дажжол”, деб турли гапларни тарқатишади, “дажжол чиқиб бўлган”, деган даъвони илгари суришади. Бу тахминдан бошқа нарса эмас. Чунки, дажжол дейилаётганларнинг биронтасида унинг сифатлари топилмайди. Яна бир гап: дажжол туғилмайди, чиқади. Ҳадисларда айнан “чиқади” (арабча матнда “яхружу”) дейилган.
Биз мўмин-мусулмонлар қиёматдан олдин дажжол чиқишига ишонамиз, унинг ёмонлигидан паноҳ тилаймиз. Лекин, дажжол ҳақида асоссиз гап-сўзларни тарқатмаймиз. Чунки, мусулмон одам ўзи аниқ билмаган нарса ҳақида гапирмайди.