Бисмиллаҳ, валҳамдулиллаҳ. Саволингизга мана бу ҳадиси шарифдан жавоб олиш мумкин.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: خَيْرُ الصَّدَقَةِ مَا كَانَ عَنْ ظَهْرِ غِنًى وَابْدَأْ بِمَنْ تَعُولُ. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ وَالنَّسَائِيُّ وَأَحْمَدُ.

    Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай деганлар: “Энг яхши садақа ортганидан қилинганидир. Сен ўз қўл остингдагилардан бошла!” (Бухорий, Насоий ва Аҳмад ривояти).
    Агар одам бой-бадавлат бўлса, одамларга инфоқ-эҳсон қилади, садақалар беради. Агар ўртаҳол ёки камбағал бўлса, ўзи оиласидан бошлайди: ота-онаси, аёли ва фарзандларини керакли нарсалар билан таъминлайди. Аҳли аёли муҳтож бўла туриб ўзгаларга “эҳсон” қилинмайди. Биринчи галда ўз оиласидан бошланади.
    Шундан келиб чиқиб, маошингизни энг аввал ота-онангиз, хотинингиз ва фарзандларингиз учун сарфлайсиз. Ортса, ака-ука, опа-сингилларга садақа қиласиз. Агар жуда ортиб қолса, кейин бошқаларга инфоқ қилсангиз бўлади. Шарти шуки, садақа қилиш учун инсон аввал ўз оиласини таъминлаб қўйган бўлиши керак. Валлоҳу аълам!