Умматга берилган мукофот
Бир куни Мусо (алайҳиссалом) Байтул Мақдис тоғига чиққанларида Аллоҳ таоло ибодатини оғир машаққатлар билан адо этаётган қавмни учратдилар. Мусо (алайҳиссалом) улардан:
– Сизлар кимсиз? – деб сўрадилар. Улар:
– Сизнинг умматларингиз бўламиз, етмиш йилдирки, шундай берилиб ибодат қиламиз, кийимимиз сабр либосидан, ўт-ўланлар овқатимиз, ёмғир сувимиз, – дейишди.
Мусо (алайҳиссалом) улар ибодатидан хурсанд бўлиб турганларида ваҳий келди:
– Эй Мусо, Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) умматлари учун шундай бир кун борки, ўша кунда икки ракат намоз ўқисалар, бу қавмнинг етмиш йил ўқиган намозидан афзалроқ ҳисобланади.
Мусо (алайҳиссалом):
– У қандай кун?
Аллоҳ таоло:
– У жума кунидир.
Мусо (алайҳиссалом):
– Ё Раббий, жума кунини менга бер!
Нидо келди:
– Шанба куни сеникидир.
– Якшанба Исо (алайҳиссалом)га;
– Душанба Иброҳим (алайҳиссалом)га;
– Сешанба Закариё (алайҳиссалом)га;
– Чоршанба Яҳё (алайҳиссалом)га;
– Пайшанба Одам (алайҳиссалом)га;
–Жума Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)га. Бу кун умматлари учун ийд(байрам)дир.
Мусо (алайҳиссалом)нинг Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) умматларига ҳаваслари келди.
Интернет маълумоти асосида Акбаршоҳ РАСУЛОВ тайёрлади.
